Sonbahar Büyük Handikapı Koşusu, adı üstünde handikap bir yarış olmakla birlikte mesafesi itibari ile ilginç bir koşudur… Özellikle de benim için…

Zira bu satırların yazarı uzun mesafeli yarışları sever ve yarışları seyretmeye başladığı 80’li yıllarda gerçekleşen uzun mesafeli koşuları hala özlemektedir ve günümüzde de bu tip mesafeli yarışların azalması, bu tip koşulara hasretini çoğaltmaktadır.

Bahsettiğim dönemlerde uzun mesafeli koşuların sayısı daha fazla idi, 3000 metreye kadar yarışlar da oluyordu ve epey zevkli de geçerdi.

Örneğin Fetih Koşusu 3000 metre mesafede koşulurdu ve genellikle İstanbul yarış sezonu sonlarında yapılırdı.

Bu tip yarışların, yani 3000 metre mesafeli koşuların bir numaralı atı tartışmasız Karanimo idi.

Karanimo genellikle ekürisi Urartu ile koşar ve yarışı Urartu forse eder ve düzlükte Karanimo gelip işi bitirirdi, tabi ki Seren 1 olmazsa!

Urartu yarışı forse ederdi etmesine ama, arka tarafı uyuttuğu zaman da başarılı olduğu yarışlar mevcuttu… Şüphesiz Eliyeşil ekürisinde outsider olarak bunu yapabilmesi pek mümkün olamadı ama, daha el değiştirdikten sonra birinciliğe koştuğu yarışlarda 2400 metre mesafeli grup yarışları da kazanmayı başardı…

Urartu’yu niye anlattım?

Bu at nefesini kullanmasını bilen bir attı ve efsane yetiştirici ve atçı Federico Tesio’nun “mesafe yoktur, mesafeye tahammül eden at vardır” sözünün en canlı örneklerinden biriydi.

Üstat bu sözleri çok yıllar evvel söylerken, konuyu ikinci soluk kavramına bağlayıp, nefesini kullanmasını bilen atlardan söz ediyordu.

İşte bu yıl da 2800 metrelik Sonbahar Büyük Handikabında Tesio’nun bu teorisinin gerçekleştiği bir yarış sergilendi ve koşunun başlangıcından kısa bir süre sonra liderliği alan Charlatan tüm yarışı önde götürüp, düzlükte de pes etmeden 2800 metre mesafeli koşuyu kazanmasını bildi.

Bu tip mesafeli yarışları kazanan atlara stayer sınıflaması yapılır, mesafeye dayanıklılık anlamında…

İyi de mesafe var mı ki, mesafeye dayanıklılık olsun! Ben demiyorum vallahi efsane Federico Tesio diyor!